De overlevering van overleven; verhalen en objecten van vluchtelingen. Samengesteld door Özkan Golpinar en Nadette de Visser.
Vernissage, 27 januari 2017, 17 uur
Te zien tot 10 maart 2017
Open dinsdag t/m vrijdag 12-18 uur
Een verzameling van twintig symbolische objecten en verhalen over vlucht, beproeving en groei. Via de verhalen en voorwerpen, verzamelt aan de Turks-Syrische grens, in Nederland en in Duitsland, worden ‘wij’ met ‘de ander’ verbonden. Emerging [Hi]Stories vertelt over over de menselijke conditie van het vluchtelingschap.
Door voorwerpen, verhalen en installaties op verschillende plekken in het Atelier van Gisele, wordt de menselijke conditie van dat vluchtelingschap uitgebeeld. Deze vertolkingen gaan een dialoog aan met de geschiedenis van Castrum Peregrini. Soms worden objecten getoond als kostbaar artifact, op een pilaar in een display case, dan weer uitvergroot afgedrukt op plexiglas of doek, altijd vergezelt door het voorwerp en het verhaal waaraan zij hun betekenis ontleenden. Vluchtelingen zelf leiden bezoekers langs hun verhalen.
De geschiedenis van de mens is er een van mobiliteit. Terwijl het Westen grote stromen mensen uit het Zuiden en Oosten ziet, tekent zich een schisma af. Een onzichtbare scheiding die de wereld in ‘wij’ en ‘hun’ verdeelt.
Daar wordt communiceren en verbinden moeizaam. Politici zetten hekken neer en wedijveren voor muren. Als men een muur bouwt, sluit men dan de ander buiten, of sluit men zichzelf in? Deze selectie persoonlijke verhalen en voorwerpen wil gaten maken in de onzichtbare hekken van de geest. Lees je iemands verhaal, dan kun je de ‘ander’ worden, als een karakter in een roman. Dit is een zoektocht naar een universele werkelijkheid.
Nasser Fakhteh vertelt ons zijn verhaal. Hij zat gevangen in Iran, eerst onder de Sjah, later onder de Ayatollah’s. Zijn vader kocht een radio met wereldontvangst toen hij, op 17 jarige leeftijd, voor het eerst werd opgepakt.
“Ik kon met vrijwel niemand meer communiceren terwijl hij een deur naar de wereld vond, onzichtbaar, over de radiogolven. (..) De gevangenis van de Sjah waarin ik zat is nu een museum. (..)Op twee eindeloze bakstenen muren zijn plaatjes bevestigd met de namen van alle voormalige gevangen. In grote letters daarboven staat: ‘De muren spreken’(..)Maar die andere gevangenis, die van de Ayatollahs waar ik met heel veel van hen daarna in terecht kwam, daar hebben ze het niet over.”